Την περασμένη Τετάρτη, 17 Απριλίου, ξεκινήσαμε μαζί με τον Αντρέα να ελέγξουμε μια καινούργια διαδρομή γύρω από την Σταυρούπολη στον νομό Ξάνθης.Αυτή η καινούργια περιοχή θα μας φιλοξενεί για τους επόμενους μήνες καθώς μια απρόσμενη εξέλιξη μας ανάγκασε να αλλάξουμε το συνεργαζόμενο ξενοδοχείο από το Παρανέστι και να πάμε στην αμέσως επόμενη καλύτερη επιλογή το ξενοδοχείο Νέμεσις στα Κομνηνά της Σταυρούπολης.
Οι επόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι. Τα μονοπάτια και τις διαδρομές του Παρανεστίου μας πήρε σχεδόν δυο χρόνια να τα ανοίξουμε, συνδέσουμε, καθαρίσουμε και μάθουμε καλά. Το να ξεκινήσεις την ίδια διαδικασία σε έναν εντελώς καινούργιο τόπο είναι αν μη τι άλλο δύσκολο άλλα και συναρπαστικό.
Η μέρα ήταν πανέμορφη, ο φίλος και συνεργάτης Γιώργος Κωσταράς, ιδιοκτήτης του Μοτο Μάρκετ στην Καβάλα μου έδωσε μια κάμερα του καταστήματός του να δοκιμάσω και να του πω εντυπώσεις, οπότε είχα και άλλα καινούργια πράγματα να σκέφτομαι.
Ο Αντρέας, έβγαλε τα μάτια του στο google earth και εντόπισε ένα δυο δασικούς δρόμους που δίνανε κάποιες υποσχέσεις και μου έκανε κάποιες σχετικές αναφορές και περιγραφές με το τι περίμενε να βρει.
Συνήθως ντυνόμαστε στο βουνό, καθ΄ότι Τετάρτη και οι υποχρεώσεις στην κανονική ζωή τρέχουν, το κινητό μπαίνει σε προώθηση και χρησιμοποιείται μόνο για φωτογραφίες.
Βρήκαμε το κατάλληλο μέρος, πάνω στον δρόμο που ήθελε ο Αντρέας να ξεκινήσουμε, ντυθήκαμε και άρχισε η αναζήτηση.
Η πρωτη εντύπωση από τα Δάση της Ξάνθης είναι ότι είναι σε μεγάλο υψόμετρο. Ανεβαίνεις γρήγορα και οι περιοχές περιβάλλονται όλες από μεγάλα γκρέμια. Παντού νερά, καταρράκτες και ρυάκια.
Παντού υπήρχαν βρύσες με νερό, και καθαρά κιόσκια ενώ συχνά πυκνά συναντούσαμε υπέροχα χωριά. Καθαρά και συμαζεμένα, με λίγα ερείπια κια κάποια καλά σπίτια και με ονόματα όπως Θεοτόκος, Καλλιθέα, Ασβεστόπουλος και ξαφνικά, Κουβαδοβίτσα, Ρεύμα, Ωραίο... Πομακοχώρια. Οι πρώτοι μιναρέδες άρχισαν να φαίνονται σε κάθε χωριό. Μικρά σχολεία, στενά σοκάκια, σπίτια χωρίς ρέυμα, παλιές κολώνες της ΔΕΗ με τα παλιά φώτα και τα προσελάνινα ντουί, πινακίδες που είχα να δω χρόνια, Καρέλια, φυσικόν μεταλικόν νερόν και άλλα τέτοια που με ταξιδέψανε χρόνια πίσω. Σε μια Ελλάδα που ξέχασα αλλα αγάπησα πολύ. Η βόλτα ξαφνικά απέκτησε τρομερό ενδιαφέρον. Κάθε χωριό και μια εξαιρετική εμπειρία. Πρώτη διαπίστωση καθαριότητα. Δεύτερη διαπίστωση παντού ζώα. Περιποιημενες στάνες, καθαρά άλογα, χιλιάδες γιδοπρόβατα σε όλες τις πλευρές των χωριών. Που και που υπήρχαν ιχθειοκαλλιέργειες μάλλον πέστροφας. Σε όλη τη διαδρομή έβλεπες μονοπάτια όπου έφτανε το μάτι σου και υπέροχα θολωτά πέτρινα γεφύρια.Το τοπίο σου έπαιρνε την ανάσα. Ο δρόμος γινότανε ολοένα και πιο σκληρός, με φυτευτές μυτερές πέτρες και φυσικά το Beta έπαθε λάστιχο αφού φορούσε Mousse μόνο πίσω.
Καθίσαμε σε ένα κιόσκι, βγάλαμε τα σύνεργα και το επισκευάσαμε. (Σε μερικά χιλιόμετρα μετά ξαναέσκασε όμως και τελικά έφταιγε η κόντρα, όχι ο δρόμος).με σκασμένο μπροστινό, όλοι ξέρουμε πως οδηγάς άνετα στο χώμα, δεν υπάρχει πρόβλημα, γκάζι θέλει να μην πατάει καλά, όμως η διαδρομή ήταν μεγάλη και ο φόβος της μεγαλύτερης ζημιάς μας γύρισε πίσω μόλις είδαμε το Γυφτόκαστρο και προσανατολιστήκαμε με κατεύθυνση το χωριό του Ερυμάνθου. Απο εκεί και μετά το Kαρυόφυτο και η Σταυρούπολη ήταν εύκολη υπόθεση.
Όσο οδηγήσαμε, κάναμε έναν κύκλο 110 χιλιομέτρων περίπου καταλήγοντας πίσω στη Σταυρούπολη, (υπέροχο δασικό χωριό της Ξάνθης) περνώντας απο απίστευτα μέρη.
Η διαδρομή έχει ήδη μπει στα Beginners, Easy riding events της North και είμαι σίγουρος ότι θα καταπλήξει πολύ κόσμο ό΄πως κατέπληξε και εμένα.
No comments:
Post a Comment